Na endlich !

We hadden er al maanden naar uitgekeken, de grens over naar de Eifel zonder quarantaine en andere covid narigheden. Duitsland kleurde geel: we gaan!
En zo reden Gerard en ondergetekende op vrijdagmorgen 25 juni om 6.00 uur naar Gerolstein.
Kamers en vergunningen geregeld bij Thomas voor een weekend vissen in de Kyll. En mijn Angelschein verlengen want die was vorig jaar verlopen. Ik had een mailtje naar het gemeentehuis gestuurd om een afspraak te maken maar in feite was het niet nodig. Eenmaal in het gemeentehuis kon ik zonder probleem voor 5 jaar verlengen tegen het luttele bedrag van 41 euro.

Het was een goed weerzien met Thomas en zijn vader. De vergunning voor vrijdag werd uitgeschreven en we begaven ons naar Bewingen. Het weer was ons het hele weekend goed gezind, nu de forellen nog. En dat viel dus zwaar tegen die vrijdag,…. We konden ze niet echt vinden op kleine vliegensvlugge vissen na die moeilijk te haken waren. En eigenlijk kwamen we daar ook niet voor. Het werd een sof dag, zowel door de vangsten die tegenvielen als mijn welzijn; ik had op dinsdag de 2e vaccinatie gehad en prompt speelde die op. Dat is dus niet prettig als je in het water staat en je wordt lichtelijk duizelig. Ik ben dan ook gestopt met vissen en na terugkomst in het hotel mijn bed ingedoken met een paracetamol of 2. Die heb ik altijd bij mij en kwamen nu goed van pas.
De volgende ochtend was ik weer redelijk het ventje en na het ontbijt reden we naar Mürlenbach.
Thomas had de vergunningen besteld bij de winkel onderaan de brug en voor 16 euro de man mochten we gaan vissen in het stuk vóór de brug waar de fontein staat. Die overigens in werking was en soms voor een verkoelende waterspray zorgde.
In de ochtend wilde het niet echt lukken. Wel aanbeten en een kleine forel aan de haak geslagen maar de grote vis zat niet in het stuk na de stroomversnelling. Gerard had precies dezelfde ervaring.
Na een paar broodjes besloten we ander stuk stroomopwaarts te zoeken. En dat hielp; binnen 10 worpen had ik 2 behoorlijke forellen gehaakt die helaas ontkwamen en mijn net nooit hebben gezien. In ieder geval vis! Stroomopwaarts wadend werd de moeite beloond. Zeker in de uitloop van de volgende stroomversnelling volgde de ene na de andere aanbeet. Deze keer op een verzwaarde gold ribbed hare’s ear met goudkop. En zo werd het een mooie dag. Gerard ving ook zijn visje en om een uur of 6 vonden we het welletjes. Na maandenlang te weinig beweging was het toch best vermoeiend in het stromende water.
De volgende ochtend zouden we weer op Bewingen vissen. Na het ontbijt kochten we bij de plaatselijke bakkerij heerlijk belegde broodjes en ontmoetten en passant Jo Hendrikx die met zijn wederhelft ook in Gerolstein verbleef. Aangekomen bij de spoorwegovergang stond de Citroen van de Franse vliegvisser die vaak bij Thomas logeert al geparkeerd. Naar zeggen vangt de man zich klem aan vis op het achterste gedeelte van het parcours (stroomafwaarts in het bos)
Dat wilden we zelf graag eens inspecteren en we besloten aan het einde van de weide het water in te gaan en dan stroomafwaarts te vissen. Zogezegd zo gedaan maar voordat we die richting in gingen zag ik een stijgende forel, links op één van mijn favoriete stekken. Ik knoopte er een Peute aan die dit keer als droge vlieg fungeerde.

En met succes; na een uurtje vissen had ik 6 mooie forellen gefopt en een paar aanbeten gemist. Toen werd het stil en er steeg geen vis meer.
Gerard was al gevorderd tot de volgende stroomversnelling waar de rivier zich in een nauwe doorgang perst. Tijd voor zware nimfen eigenlijk maar de Peute kun je ook nat vissen. En dat leverde weer een mooie forel op.

We waadden verder door dit fraaie stuk van de rivier en je zou zeggen dat het er moet wemelen van de vis. Misschien is dat ook wel zo maar wij kregen ze niet aan de haak. Gerard ving 2 hele kleine forelletjes wat duidt op natuurlijk voortplanting; een goed teken!
We visten het parcours af tot het einde en kwamen tot de slotsom dat de vangsten van de Fransoos enigszins met een korrel zout moeten worden genomen. Zo lijkt het in ieder geval…
Ik viste met mijn Orvis Clearwater #3 op vrijdag; een fijn hengeltje van 7’6”. Met de droge vlieg (BWO, Iron Blue Dun en Peute) enmet de nimf (GRHE en PTN)

Slechts 1 forel gevangen. Ik had een bakje meegenomen waar de nasi van de Chinees in had gezeten. Omdat de vangsten tegenvielen wilde ik wel eens weten wat er onder de stenen in de rivier leeft.
Ik kwam bloedzuigers, hele kleine nimfjes (2- 3 mm) en enkele nimfen van de soort Heptagenia tegen, waarschijnlijk de Heptagenia Sulfurea ofwel de Gele Meivlieg die je op Bewingen wel eens voorbij ziet vliegen en drijven. Altijd leerzaam om de tijd te nemen en dit te onderzoeken.
Op zaterdag en zondag viste ik met mijn splitcane #3/4 die volgens mij meer een #4 is dan een #3.
Ik had een maand of wat geleden een Terenzio Revolution zijden lijn gekocht in Italië in de maat WF 4,5. Een goede keuze want het werpt zeer goed, zelfs op kortere afstanden.

De lijn moet worden ingevet voordat je ermee gaat vissen. Het resultaat is dat de lijn hoog op het water drijft. Er zit een aparte leader bij die met een lus-in-lus verbinding aan de hoofdlijn moet worden verbonden. En dan volgt nog een nylon of fluorocarbon tippet van ongeveer een meter tot 1,50 al naar gelang je met de droge vlieg of een nimf vist.

De lijn is minder zichtbaar voor de vis wat natuurlijk een groot voordeel is, zeker in zonnig weer waar de lichtintensiteit groot is en lijnen schaduwen werpen tegen de bodem.
Verder is het een genot om geen krinkels in de lijn te krijgen, zo soepel is hij. Bij goed onderhoud gaat zo’n lijn een vissersleven mee. Dat compenseert de kosten want de lijn is niet goedkoop (€140)
Handgemaakt bovendien, dus daar hangt een prijskaartje aan.

Als je er meer van wilt weet kun je de website bezoeken > www.terenziosilklines.com [<klikken/engelse versie/red]

Al met al een fijn weekend beleeft, mooie vissen gevangen en weer op stromend water; toch een andere beleving dan de ruisvoorns in de polder.